Follow the Money vraagt zich in een eerder deze maand gepubliceerd artikel af wat we moeten met de steun van mensen als Lubbers, voormalig premier en multi-miljonair die zich ontpopt tot strijder tegen het ‘neoliberale casinokapitalisme’. Soms komt steun en lof uit onverwachte hoek. De veren die Follow the Money en Move Your MoneY krijgen ingestoken voelen niet onprettig.
We zijn benieuwd naar uw mening. Wat vindt u van de steun die we krijgen van mensen als Lubbers, Wijffels e.a.?
Verhuis je Geld 
Lubbers multimiljonnair! Hoe zou dat nou toch komen?
En dan is zo’n figuur betrouwbaar te noemn? Spekken van eigen bekken!!
Dat is het probleem van tegenwoordig: die hebzucht. In het Griekenland drama mogen de lullige burgers van de “rijke” landen de schulden betalen, terwijl de aldaar bestaande corruptie en onvoorstelbaar grote ambtenarencorpsen gewoon blijven bestaan, niet eens ter sprake komen.
En dat allemaal dank zij “de politiek”, mensen die van geld etc. geen bal verstand hebben, Die Rutte loopt zo blij als een kind daar rond: steeds maar “dag” zeggen tegen zijn “vriendjes”…. Lees allen: “The irresistible shift of global power to the east” van Kishore Mahbubani. Die shift is veel eerder werkelijkheid dan “we” denken!!!
De geschiedenis leert dat aan een top altijd eerst een flink dal vooraf gaat.
Hoewel het makkelijker is om je als miljonair te bekeren tot duurzaamheid ben ik erg blij dat bekende kopstukken wakker worden. Natuurlijk, ook zij zijn er flink debet aan dat de grote luchtbel kon ontstaan. Als de luchtbel nu niet langzaam aan het leeglopen was, waren dit soort mensen nog steeds aanhangers en instandhouders van “casinokapitalisme. Juist daarom vind ik het belangrijk dat ook zij het licht lijken te zien. Hoe meer zielen hoe meer vreugd!
Wat mij verschrikkelijk tegen staat is de algemene houding “ZIJ” en “WIJ”. Alsof ZIJ het gedaan hebben en WIJ slachtoffer van hun daden zijn. Dan wil ik toch graag even wijzen op ons eigen aandeel in het grote gebakken-lucht-verhaal. Wij zijn met ons allen de grote graaiers. Wij wilden allemaal zo graag meer kunnen met ons geld, alles kunnen kopen wat nieuw op de markt kwam. Met onze hang naar meer, meer en nog eens meer creëerden we met ons allen de grote luchtbel in plaats van dat we luisterden naar ons gevoel van verzadiging. En nog is er geen steek veranderd. Bij de banken niet, bij ons niet. Nog steeds gaat het gegraai stug door en nog steeds houden wij honger naar meer, naar duurder, naar luxer. In plaats van dat we juist nu, als is het maar één procentje van onze winst zouden inleveren ten gunste van een betere verdeling op onze aardbol (niet alleen voor mensen maar ook voor natuur en milieu). Maar helaas, dat zal wel weer een nieuwe generatie duren.
Maar de eerste stap is gezet. Laten we daar alvast blij om zijn.
Uniek merkwaardig stuk. Hopelijk komt hier nog een vervolg op. Ik ben in ieder geval zeer verbluft. Ga ongetwijfeld zo door!