
Hoe een collega wegens bezuiniging werd ontslagen en de dag erna weer langdurig werd ingehuurd … voor een veel hoger tarief. Deze en andere schrijnende anekdotes komen voor in Dagboek van een bankier, van ex-bankier Tony de Bree. Het bevat allerlei smeuïge verhalen vol verontrusting en verwondering.
Cultuurverandering
Toen De Bree een kamer had die zicht gaf op de parkeerplaats zag hij dat dat sommigen het niet zo nauw namen met de werktijden. Samen met een collega veinsde hij autonummers te noteren van degenen die vroegtijdig vertrokken. Het effect was dat sommige bestuurders direct terugreden en het kantoor weer binnengingen. De Bree noemt dit een kleine bijdrage aan de cultuurverandering die toen gaande was om meer op basis van vertrouwen samen te werken met collega’s en managers.
Tegenstrijdige adviezen
Ook beschrijft hij hoe duurbetaalde consultancybureaus heel ingewikkelde rapporten schreven. Voor de uitvoering van aanbevelingen leverde hetzelfde bureau interimkrachten, “Liefst in grote aantallen en voor langere periodes”. De Bree ontdekte dat een bepaald strategisch advies volkomen tegenstrijdig was aan een advies dat hetzelfde bureau een jaar eerder had gegeven.
Lange termijn
Omdat het bij de strategie altijd gaat om de langere termijn kan deze gang van zaken worden verklaard vanuit willekeur, stuurloosheid of een combinatie daarvan. En het is ook denkbaar dat een bureau aanbevelingen fabriceert die (veranderende) inzichten van de opdrachtgever ondersteunen, om de kans op herhalingsopdrachten te vergroten.
Authentieke verhalen
Het boek bevat prachtige verhalen die heel authentiek overkomen en een fascinerend kijkje geven in de keuken van het bankwezen. Twintig leuke cartoons voeden de beeldvorming van de lezer op non-verbale wijze. De vormgeving is met een welgekozen letter voor de tekst en functionele bekopping heel aangenaam.
Verantwoordelijkheid
Inhoudelijk is het boek heel eerlijk en sympathiek, tegelijk is er wel wat op aan te merken. Op een e-mail daarover aan De Bree zegt hij dat zijn doel was om een ooggetuigenverslag te geven. “Follow te Money kent de verhalen alleen van horen zeggen. Daarnaast wil ik aangeven dat de verantwoordelijkheid voor wat er misgaat niet ligt bij de bankiers, maar bij een systeem waarvan ook de politiek, accountants, consultants en journalisten deel uitmaken.”
Lessen voor iedereen
Die stelling wordt niet bepaald stevig onderbouwd en dat is erg jammer bij zo’n groot maatschappelijk vraagstuk. Alleen in een recensie van De Prooi neemt de auteur wat meer een helikoptervisie in. Wat je als lezer verwacht is dat een auteur benoemt wat al deze verhalen zeggen over de opstelling van banken, politiek, media en anderen. Met de belangrijkste lessen voor iedereen.
In dialoog
Uit zijn blog, dat meer diepgang heeft, blijkt dat De Bree graag in dialoog wil met de samenleving. Als veelgevraagd spreker lukt hem dat, maar de leesbaarheid van het blog is beperkt, net als die van het boek. Daarmee laat hij opnieuw kansen liggen goodwill te creëren bij zijn lezers om gezamenlijk de bankwereld op andere gedachten te brengen. De wenselijkheid van veranderingen was al duidelijk, terwijl een concrete richting en bewijzen voor de haalbaarheid nodig zijn.
Verspreiding van de boodschap
Ook bevat het blog enkele tekortkomingen die verspreiding van de
boodschap belemmeren. Om een link te plaatsen naar een interessant artikel op het blog (zoals Kantel de financiële sector in 7 stappen), moet het webadres van dat stuk gevonden worden. Dat gaat heel moeizaam. Verder ontbreekt een pagina over het boek in het menu van het blog. Hier de link voor een bestelling via Managementboek.
Vind ik leuk:
Like Laden...