Terwijl topvrouw Christine Lagarde van het IMF het einde van het bankentijdperk aankondigt, hebben drie banken een reclamespot die suggereert dat ze geluisterd hebben. Is dat ook zo?

Gejatte leus

Knab blijft tamboereren op klantvriendelijkheid. Ze doen dat al jaren, lopen misschien wel voorop, maar gaan niet in op vragen die klanten kunnen hebben over transparantie, maatschappelijke verantwoordelijkheid en beloning van het topmanagement. Bovendien is de leus Dat verwacht je niet … gejat van een reisorganisatie.

Door het slijk

ING laat zichzelf in een nieuwe reclamespot door het slijk halen, met een dubbele boodschap. Enerzijds is die sportief: het doet ons niets want we zijn reuze veerkrachtig en we blijven fan van oranje. Tegelijk: we voelen slachtoffer van negatieve publiciteit. Een zweetdruppel die van een hesje valt suggereert dat er hard gewerkt wordt en dat zal ook best, maar niet altijd met de normen en waarden die de samenleving vraagt. Positief in dat opzicht is dat niemand zal overgaan tot witwassen, de hesjes moeten oranje blijven.

Vergaande pretenties

En dan is er de Rabobank die vergaande pretenties heeft. Dat het hongerprobleem de wereld uit gaat, is inmiddels uit de reclamespot verwijderd, De rest van de verwachtingen wordt nog steeds gewekt: genoeg voedsel voor iedereen, landbouwgrond herstellen, minder conflicten. U mag ons aan deze beloftes houden. Het lijkt heel mooi, maar intussen blijft Rabobank doodleuk te hoge rentes rekenen aan hypotheekklanten, zo meldt Avrotros Radar.

Als u een keus zou moeten maken: welke van deze reclamespots is voor u de meest oprechte en geloofwaardige (of de minst ongeloofwaardige)?